بررسی میزان هماهنگی نگرش و عملکرد نخبگان دولتی ایران در روابط سیاسی ایران و اتحادی? اروپا(بین سال های 80-1376 و 88-1384)

در این پژوهش تلاش شد میزان هماهنگی میان نگرش و عملکرد نخبگان دولتی ایران در روابط سیاسی ایران و اتحادی? اروپا مورد مطالعه قرار گیرد. برای بیان یکی از دلایل مهم پرداختن به این موضوع باید به دو نکته اشاره کنیم : اول اینکه؛ منظور از نخبگان دولتی در این پژوهش نخبگان حاکم بر قو? مجریه هستند و دوم اینکه؛ این نخبگان در قالب دو جریان اصول گرا و اصلاح طلب مورد بررسی قرار گرفته اند. براین اساس، با مطالع? میزان هماهنگی میان نگرش و عملکرد نخبگان دولتی ایران در روابط سیاسی با اروپا در «درون» هرکدام از این دو جریان و انجام مقایسه «میان» آن دو، در صورت مشاهد? هماهنگی بالای عملکرد با نگرش (با توجه به نگرش های متفاوت این دو جریان)، در کنار عناصر ثابت موجود مانند مقام رهبری، شورای عالی امنیت ملی و ...، این نکته روشن می شد که جریان های حزبی نقش مهمی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارند. اما در صورت عدم هماهنگی میان نگرش و عملکرد این دو جریان در روابط با اروپا با توجه به عناصر ثابت موجود، به تأثیر کم جریان های حزبی در روابط سیاسی با اروپا پی می بردیم. در راستای رسیدن به این هدف و دیگر اهدافِ پژوهش حاضر ابتدا نگرش نخبگان دولتی ایران با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی استخراج شد. سپس با توجه به محدود? زمانی مد نظر این پژوهش توصیفی از عملکرد آنان در طول چهار سال اول حاکمیتشان ارائه شد. درنهایت مقایسه ای میان نگرش و عملکرد نخبگان دولتی در درون و همچنین میان این دو جریان سیاسی انجام شد. در پایان با انجام این بررسی ها دریافتیم میان نگرش و عملکرد نخبگان دولتی در درون هر کدام از دو جریان اصول گرا و اصلاح طلب هماهنگی زیادی وجود دارد. این نکته ما را به این نتیجه اصلی رساند که جریان های حزبی نقش مهمی در روابط سیاسی جمهوری اسلامی ایران با اروپا دارند.